SlugoS – Kettersubversie
Written on 3 juli 2023 by Andrijan Apostoloski
SlugoS levert een donker atmosferisch en stuwend techno-album af op het Duitse Sacred Court, het label van SNTS. Het LP-formaat wordt tegenwoordig zelden meer gebruikt door producers, maar hij grijpt er gelukkig terug naar en levert een prachtig album af dat van begin tot eind evolueert en een gevarieerde set geluiden brengt.
Beginnend met de intro Sheol’s Covenant wordt de sfeer gezet en krijgen we een glimp te horen van het geluid dat de reis zal voortzetten – de samplevocalen zijn gehuld in duistere diepten naast kruiden van ritmische kracht door de polymetrische kicks.
SlugoS heeft absoluut een signature sound, zijn kicks zijn als geen ander in de scene en de manier waarop hij zijn vaak polymetrische ritmes neerzet is divers en klinkt nooit alsof het in herhaling valt. In de tweede track Heretical Subversion maak je kennis met de filosofie en zwaarwichtigheid van zijn krachtige beats, waar SlugoS als producer voor staat komt heel duidelijk naar voren in de track. Zoals ik al zei, de beat is krachtig, stuwend en perfect voor het universum dat hij schildert. De percussie naast de kick zijn zo gevormd dat niets overheerst, maar alles er evenveel is om deze energie op te bouwen die verderop de duisternis die is ingezet verder ontwikkelt. Als een machine van kracht die verder gaat dan waartoe mensen in staat zijn, die lijkt op een Zwitsers horloge of misschien Japanse automotoren – wordt de productie gekenmerkt door precisie en arrangementen van de elementen zoals niemand anders dat kan. Na het tweede deel van de track en de breakdown begint, brengt de reese synth die daar wordt geïntroduceerd en alleen exclusief verschijnt om al je verwachtingen te breken, de track in een meer gehypte en krachtige variant van wat daarvoor was. Het volgende 22.2.22 is zo’n knaller. De kicks schallen door het hele nummer heen, en dat perfecte moment dat sommige van mijn favoriete producers in techno onder de knie hebben – het moment waarop ze de hi-hats introduceren. Voor sommigen klinkt het misschien als iets heel eenvoudigs, maar als je het eerst in de productiewereld bent geïntroduceerd – zo’n precisie en vertrouwen in het brengen van elementen komt met veel ervaring, veel bestede en geïnvesteerde uren achter de studio. De claps die snel daarna komen volgen een 4/4-patroon dat doet denken aan deuntjes van begin jaren ’00, toen artiesten als DJ Rush op hun hardst en puurst waren en mensen het rauwst wilden. Ondanks dat ik elementen apart aanwijs, maakt dat echt niet uit als je deze tune gaat ervaren – thuis door een mentale therapie te ondergaan terwijl je naar dit album luistert, of toevallig door iemand die deze melter draait op de dansvloer en geluidssystemen waar het voor bedoeld is. Het atmosferische element is enorm en de duisternis die in alle tracks doorschemert doet me denken aan duistere ambient soundscapes van Lustmord en Robert Rich. De enorme, “luie” maar zwarte klanken op Bogotá Distrito Capital nemen de verantwoordelijkheid van een albumrelease erg serieus, het breekt de op de dansvloer georiënteerde power-smashers af met dit emotionele stuk dat je in het diepst van je gedachten brengt en je lichaam op de automatische piloot zet naarmate de track vordert: de synths, de percussies en breaks en dat ritme van hem. En zoals op elk goed album dat er bestaat, is de manier waarop hij in allerlei emoties en stemmingen duikt overal op deze LP aanwezig. Na die emotionele duik komen we terug bij iets waar SlugoS misschien wel het meest bekend om staat – zijn polymetrische ritmes en de meesterlijke combinatie van alles wat daarop volgt. De stuwende kicks op Eyes Wide Open knallen echt met volle energie, stel je voor dat je dit nummer afspeelt terwijl je met 180-200 km/u op een snelweg rijdt – in je ogen zie je alleen nog maar al je obstakels, alles wat je echt raakt verliest zijn kracht, en het nummer drukt een handtekening op je geest die je voor altijd zult onthouden – een superkracht die bepaalde tracks bezitten als ze op het juiste moment en op de juiste plaats worden afgespeeld. Rillend koud, maar in de diepte van de kern een gloeiend hete kracht.
Sapphire’s synths aan het begin gaven me wat vlinders – de vorm en kleur van hun geluid is iets compleet nieuws in dit album tot nu toe, ze zijn helder maar gehypnotiseerd door deze repetitieve techno-elementen die het hele geluidsbeeld een bizar donkere, verwrongen maar eeuwige vibe geven. Ik zou hier verdomme uren op kunnen dansen, ik zou me helemaal kunnen geven aan deze track en me laten leiden door wat ik altijd zoek als ik naar een rave ga. Ik kan het niet beschrijven, dit soort ritmes zijn niet exclusief voor hem omdat hele stijlen en richtingen in techno ze ook gebruiken, maar de manier waarop SlugoS het doet straalt anders uit en ik kan zelfs in mijn slaap roepen “Dat is een Slugos track!” alleen daarom al. Daar hou ik van, want als ik iemands sound signature goed vind, ben ik verslaafd en altijd aan het wachten, altijd hongerig naar meer. Voor mij persoonlijk is dat wat goede artiesten en producers hebben – hun eigen mix van realiteit die doorklinkt in hun sound. Violence in Motion is op zichzelf al geweldig, het gaat en gaat alleen maar om die metalige korte steekjes te laten ontploffen die mijn technoziel prikkelen. Op Blackout worden we geïntroduceerd met een utilitaire groove die beukt, evolueert en zelfs verandert van poly-metrisch naar 4/4 terwijl de track vordert. Het is erg hypnotiserend en de soundscape is diep met de donkere percussies die de beat volgen en spelen met de hele achtergrond die bestaat uit deze elementen die je simpelweg als je je ogen sluit meenemen naar een andere soort wereld. Als de breakdown begint en langzaam alles behalve deze achtergrondelementen worden gelaten om te spelen, is het moment dat alles weer begint erg geëvolueerd, de metallic soort synths domineren nu met meer vertrouwen en kracht, en het lijkt alsof de kicks en de hele beat terug zijn met meer kracht dan ooit. Het laatste nummer Crawl Out Of The Sewer heeft deze vertraagde 4/4 kicks die overal doorheen gaan, een zeer interessante keuze die goed werkt, maar het is pas wanneer de hi-hats in actie komen dat je begrijpt dat er iets opgebouwd gaat worden, en je hebt geen idee wat dat gaat worden. De druk die wordt opgebouwd is heel serieus en het industriële karakter van het ritme past heel mooi bij alle elementen en zijn soundscape. Deze track bouwt niet op naar een goedkope valse overgang – maar wanneer de breakdown plaatsvindt, gebeurt dat langzaam – wat bijdraagt aan de spanning die er gaande is. Langzaam nadat hij de boel bijna tot rust heeft gebracht, brengt hij de track terug en gaat hij volledig los met deze bekkens in een 4/4-patroon zoals de claps op die track daarvoor. Na dat moment evolueert de track door afwisselend te switchen naar zijn verschillende staten, en blijft het druk, spanning en zwartere dieptes brengen naarmate het vordert. Deze is meer gericht op de luisteraar en de geest dan dat het een dansvloerwapen is zoals sommige van de voorgaande tracks, en dat is maar goed ook, want als je de hele LP van begin tot eind beluistert – is het zeker logisch en is het een briljante manier om af te sluiten na 40 minuten technomagie op zijn eigen kenmerkende manier.
Ik was erg blij toen ik hoorde dat Heretical Subversion een album zou worden, omdat ik zelf techno aan het ontdekken ben en de wortels van eind jaren 90 en begin jaren 00 aan het verkennen ben – meer specifiek Speedy J als voorbeeld met zijn albums. Ik vind dat de meeste scènes en releases die uitkomen dat 4-5 tracks tellende EP-formaat volgen, en dat terwijl die een ander doel en filosofie hebben, Ik geloof dat een artiest zich het best kan uitdrukken op een veel verfijndere en gedetailleerdere manier als hij genoeg tijd heeft en niet die filosofie volgt dat alle nummers eerst voor de dansvloer moeten worden gemaakt, maar hij geeft zijn puurste expressie en door dat te doen domineert hij volledig en werpt hij de vraag omver of deze nummers ergens moeten worden gedraaid… in een club, in een rave, op een dansvloer… weet je wel? Wat zou er gebeuren? Met dit album zou een vergelijking met iets dat er al is geen zin hebben. Zoals Speedy J’s Loudboxer LP zo’n eye-opener voor me was, gaf SlugoS me dezelfde plezierige ervaring die me door de tracks heen in een diepere geestestoestand bracht, het hypnotiserende element dat maar weinigen kunnen mixen met harde en stuwende beats, vooral zoals de zijne. Als muziekfreaks zoals ik, misschien jij en tientallen anderen niet op zoek zijn naar een release die alleen maar vriendelijk of krachtig is op de dansvloer, dan zijn we op zoek naar een reis die vanaf het begin tot het einde perfect voor ons is – omdat het direct tot onze ziel spreekt, maar ook zonder enige moeite ons lichaam kan overnemen en kan doen wat de beste techno die er is doet. Ik denk dat Heretical Subversion zal verouderen zoals elke goede techno dat doet – tijdloos en beter naarmate de tijd verstrijkt. Het is donker en niet bepaald gemakkelijk om elke keer naar te luisteren, je moet in de stemming zijn om jezelf volledig te geven aan de ervaring – maar nogmaals, welke release die serieus is in de expressie vereist dit niet? Wat ik wil zeggen is dat als je misschien op zoek bent naar een paar strenge banger tunes in een weekend waar jij en al je vrienden zonder enige moeite op kunnen dansen, dit het zeker NIET is. Dit is een release die kracht uitstraalt van de echte diepten van de duisternis – het is geduldig en soms zelfs traag, het is volledig hypnotiserend en als contrast met alles wordt het begeleid door ritmes van een van de meest productieve artiesten uit de hedendaagse hard techno scene.
