DJ Bazootka – Alles over zeden
Written on 22 oktober 2021 by Jack Hunter
DJ Bazootka keert terug met zijn volledige operandi, dit keer met de nadruk op etherische, nietsverhullende brute chaos in 15 knooppunten van chaotische transmissie. “Niemand hoeft iets te doen wat hij niet wil doen voor de rest van zijn leven, maar als dat is wat je uiteindelijk doet, overtuig jezelf er dan van dat je het moest doen – dan heb je veel gezelschap.” – Hunter S. Thompson, april 1958
In plaats van de compacte draaikolk van maatschappelijke druk en het mozaïek van trauma’s waar we ons bijna constant mee overladen voelen, doet deze release van Bazootka er goed aan om die verschijnselen te versterken door een enigszins peinzend transgressieve manier van gedrag te onthullen. Deze release brengt niets minder dan bijtende zintuiglijke terugvallen en synaptisch randwerk dat met raadselachtige gloed wordt verjaagd. Via een sonisch simulacrum worden we geconfronteerd met onze eigen inherente ondeugden. Het mozaïek in kwestie wordt geremd door het Abaddon van Bazootka’s proza, de industriële omzwervingen en punctuaties die diep betreurd worden – esoterisch voor de geesten van rommel en verspilling. Het pamflet van een bohémien omhuld met brutaliteit en romantiek, de gemeenschappelijkheid gepresenteerd in uitbreidingen van baksteen en mortel en bot en pees. Hij wil je uitnodigen als de hysterische minnares van geweld, psychedelica, verwondingen, waanzin, decadentie. Hoezeer ze ook zegevieren, uiteindelijk zijn ze net zo verslagen als de wil die ze veroorzaakt. Dit is de krachtige ironie die overal in doorklinkt, dit is de krachtige ironie die erin gevangen zit. Ondanks de nihilistische retoriek is Bazootka er niet op uit om het territoriale gezeik over de wereld in het algemeen te betreuren (hoewel dat wel een kenmerk is), het is bovendien een viering van de tegencultuur, maar gepresenteerd met oprechtheid. Je herkent er bekende stijlfiguren in, maar met een onbevangen doe-mentaliteit ten opzichte van de diepzinnige details. Er is hier een fijnheid aanwezig – de correlaties tussen berekende, gekwantificeerde structuur in combinatie met gesproken karakter, improvisatie en humanisme. We horen passages van kunstenaars en schrijvers die de essentie van Bazootka’s proza perfect weergeven, waarbij de wijsheid van beide niet zozeer wordt toegeëigend, maar versterkt. De woorden geven een grotere betekenis aan de bron, net als de composities. Ondanks de ondeugden, van ziekelijke junk en amfetamine gyromanie, van Gonzo open-vorm en beatnik drogredenen, worden we niet geromantiseerd, noch gebalsemd in misantropie, maar worden we verpulverd en krijgen we de sleutel om ons aan onszelf te onderwerpen – het zijn onze eigen omzwervingen die een doel creëren. Als de auteur dood is, kunnen we alleen nog maar op onszelf vertrouwen. Terwijl de schemering van het album vervaagt, vraag je je af – wat valt er nog te winnen? De uitzending eindigt abrupt terwijl we achterblijven om herinneringen op te halen. De tijd weegt, in zijn eindige dans, omdat we misschien wel gedoemd zijn om de zaden te herhalen die we al hebben gezaaid. “Je was er niet voor het begin. Je zult er niet zijn voor het einde. Je kennis van wat er gaande is, kan slechts oppervlakkig en relatief zijn.” – William S. Burroughs, 1959
